นำเงินราชการไปใช้เพื่อประโยชน์อย่างอื่นของราชการ

เรื่องดำที่  6010112  เรื่องแดงที่ 0045161

ผลคำวินิจฉัย  ยกอุทธรณ์

การดำเนินการทางวินัย  ต้นสังกัดดำเนินการเอง

         เจ้าหน้าที่การเงินและบัญชีใช้ใบสำคัญรับเงินเป็นหลักฐานประกอบการเบิกค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมโครงการอบรมแทนใบเสร็จรับเงินทั้งที่โรงแรมที่จัดงานสามารถออกใบเสร็จรับเงินให้ได้  แล้วระบุจำนวนเงินเกินกว่าที่จ่ายจริง  แม้จะนำเงินส่วนต่างไปจัดซื้อวัสดุอุปกรณ์เครื่องใช้สำนักงานที่จำเป็นและขาดแคลน  พฤติการณ์ก็เป็นการไม่ปฏิบัติหน้าที่ราชการตามที่มีระเบียบกำหนด  

ข้อเท็จจริง

         กลุ่มตรวจสอบภายใน กรมคุมประพฤติ ได้เข้าตรวจสอบสํานักงานคุมประพฤติจังหวัดแห่งหนึ่งเมื่อเดือนเมษายน 2552 แล้วพบว่า ผู้อุทธรณ์ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งเจ้าพนักงานธุรการชำนาญงาน และได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติงานการเงินและบัญชี มีพฤติการณ์การปฏิบัติหน้าที่ส่อไปในทางไม่สุจริตเกี่ยวกับการใช้ใบสำคัญรับเงินเป็นหลักฐานประกอบการเบิกค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมโครงการอบรมแทนใบเสร็จรับเงิน  กลุ่มตรวจสอบภายในจึงได้รายงานเรื่องดังกล่าวต่ออธิบดีกรมคุมประพฤติ  ซึ่งอธิบดีกรมคุมประพฤติพิจารณาแล้วได้มีคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัยอย่างร้ายแรงกับผู้อุทธรณ์  จากการสอบสวน พยานหลักฐานต่างๆ ฟังได้ว่า ผู้อุทธรณ์ซึ่งมีหน้าที่ยืมเงิน จ่ายเงิน จัดทําหลักฐานประกอบการจ่ายเงิน และเบิกจ่ายเงินค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมโครงการอบรมในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ 2551 จำนวน 2 ครั้ง  ปรากฏว่าผู้อุทธรณ์ได้จัดทําใบสําคัญรับเงินค่าอาหารกลางวัน อาหารว่างและเครื่องดื่ม และค่าที่พัก และให้เจ้าหน้าที่ของโรงแรมลงลายมือชื่อเป็นผู้รับเงินและผู้อุทธรณ์เป็นผู้จ่ายเงิน สําหรับใช้เป็นหลักฐานประกอบการเบิกเงินค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมโครงการดังกล่าวแทนใบเสร็จรับเงิน  ทั้งที่โรงแรมดังกล่าวสามารถออกใบเสร็จรับเงินให้ได้  โดยผู้อุทธรณ์ได้ระบุจํานวนเงินในใบสําคัญรับเงินมากกว่าจํานวนเงินที่จ่ายจริง แล้วนําเงินส่วนต่างจากการเบิกเงินค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมทั้งสองโครงการดังกล่าวไปจัดซื้อวัสดุอุปกรณ์ เครื่องใช้ภายในสํานักงานที่จําเป็นและยังขาดแคลน

         อธิบดีกรมคุมประพฤติพิจารณาแล้วเห็นว่า  พฤติการณ์การใช้ใบสำคัญรับเงินเป็นหลักฐานประกอบการเบิกค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมโครงการอบรมแทนใบเสร็จรับเงิน เป็นความผิดวินัยอย่างไม่ร้ายแรง ฐานไม่ปฏิบัติหน้าที่ราชการด้วยความซื่อสัตย์สุจริต และฐานไม่ปฏิบัติราชการให้เป็นไปตามกฎหมายและระเบียบของทางราชการ ตามมาตรา 82 วรรคหนึ่ง และมาตรา 85 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2535 ประกอบมาตรา 133 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 

คำวินิจฉัย

         ก.พ.ค. พิจารณาแล้วเห็นว่า  ผู้อุทธรณ์มีหน้าที่ราชการเกี่ยวกับการยืมเงิน จ่ายเงินและจัดทำหลักฐานประกอบการจ่ายเงินและเบิกจ่ายเงินค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมโครงการอบรม  ซึ่งในการเบิกจ่ายเงินค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรม  มีระเบียบการเบิกจ่ายเงินจากคลัง การเก็บรักษาเงินและการนำเงินส่งคลัง พ.ศ. 2551 ข้อ 52 กำหนดว่า กรณีส่วนราชการจ่ายเงินรายใด ซึ่งตามลักษณะไม่อาจเรียกใบเสร็จรับเงินจากผู้รับเงินได้ ให้ผู้รับเงินลงชื่อรับเงินในใบสำคัญรับเงินเพื่อใช้เป็นหลักฐานการจ่าย  เมื่อข้อเท็จจริงในเรื่องนี้ปรากฏว่า กิจกรรมโครงการอบรมจัดขึ้นที่โรงแรม  และโรงแรมดังกล่าวสามารถออกใบเสร็จรับเงินเป็นค่าที่พัก ค่าอาหารกลางวัน ค่าอาหารว่างและเครื่องดื่มให้แก่สำนักงานคุมประพฤติจังหวัดได้  แต่ผู้อุทธรณ์กลับไม่เรียกใบเสร็จรับเงินจากโรงแรม  แต่ได้จัดทำใบสำคัญรับเงินและขอให้เจ้าหน้าที่โรงแรมลงลายมือชื่อเป็นผู้รับเงินในใบสำคัญรับเงินแทน  แม้ผู้อุทธรณ์จะนำเงินส่วนต่างที่ได้จากการเบิกจ่ายค่าใช้จ่ายในการจัดกิจกรรมไปใช้ในการจัดซื้อวัสดุอุปกรณ์เครื่องใช้สำนักงานที่จำเป็นและขาดแคลน  แต่การกระทำของผู้อุทธรณ์ก็เป็นการไม่ปฏิบัติหน้าที่ราชการตามที่มีระเบียบกำหนด  อันเป็นความผิดวินัยอย่างไม่ร้ายแรง ฐานไม่ปฏิบัติหน้าที่ราชการด้วยความซื่อสัตย์สุจริต และฐานไม่ปฏิบัติหน้าที่ราชการให้เป็นไปตามกฎหมายและระเบียบของทางราชการ ตามมาตรา 82 วรรคหนึ่ง และมาตรา 85 วรรคหนึ่ง แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2535 ประกอบมาตรา 133 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 อันเป็นความผิดตามที่ถูกลงโทษ  อุทธรณ์ฟังไม่ขึ้น  วินิจฉัยให้ยกอุทธรณ์