ไม่มีสถานภาพเป็นข้าราชการเพราะถูกไล่ออกไปแล้ว ใช้สิทธิร้องทุกข์ไม่ได้

เรื่องดำที่  6220017  เรื่องแดงที่  0021262

ผลคำวินิจฉัย ไม่รับไว้พิจารณา

กฎหมาย กฎ ระเบียบที่เกี่ยวข้อง
          1. พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551
          2. กฎ ก.พ.ค. ว่าด้วยการร้องทุกข์และการพิจารณาวินิจฉัยเรื่องร้องทุกข์ พ.ศ. 2551

              ผู้ที่จะมีสิทธิร้องทุกข์จะต้องมีสถานภาพเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญ ดังนั้น ผู้ที่พ้นสถานภาพการเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญเนื่องจากถูกไล่ออกจากราชการ จึงไม่มีสถานภาพเป็นข้าราชการแล้ว ไม่อาจร้องทุกข์ได้

ข้อเท็จจริง

              ผู้ร้องทุกข์เดิมรับราชการตำแหน่งนักวิชาการยุติธรรมชำนาญการพิเศษ สำนักงาน ป.ป.ท. ได้ถูกเลขาธิการ ป.ป.ท. สั่งลงโทษไล่ออกจากราชการตั้งแต่วันที่ 7 เมษายน 2560 หลังจากนั้น ในเดือนมกราคม 2562 สำนักงาน ป.ป.ท. มีคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิดแก่ผู้ร้องทุกข์ ผู้ร้องทุกข์เห็นว่าคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการดังกล่าวเป็นการเลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรม จึงร้องทุกข์ต่อ ก.พ.ค. เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2562

คำวินิจฉัย

               ก.พ.ค. พิจารณาแล้วเห็นว่า มาตรา 122 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 ได้ให้สิทธิร้องทุกข์แก่ข้าราชการพลเรือนสามัญไว้ โดยมีเงื่อนไขประการหนึ่งว่าผู้นั้นจะต้องมีสถานภาพเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญ โดยเรื่องนี้ปรากฏข้อเท็จจริงว่าผู้ร้องทุกข์ได้สิ้นสุดสถานภาพการเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญ เนื่องจากถูกลงโทษไล่ออกจากราชการไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ 7 เมษายน 2560 แต่เหตุแห่งทุกข์คือคำสั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิด และการยื่นคำร้องทุกข์ได้เกิดขึ้นภายหลังจากที่ผู้ร้องทุกข์ไม่มีสถานภาพเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญแล้ว ผู้ร้องทุกข์จึงไม่ใช่ผู้มีสิทธิร้องทุกข์และเป็นคำร้องทุกข์ที่ต้องห้ามมิให้รับไว้พิจารณาตามข้อ 42(2) ของกฎ ก.พ.ค. ว่าด้วยการร้องทุกข์และพิจารณาวินิจฉัยเรื่องร้องทุกข์ พ.ศ. 2551 ก.พ.ค. จึงมีคำวินิจฉัยไม่รับไว้พิจารณาและให้จำหน่ายออกจากสารบบ