ภาพประกอบเนื้อหา
ระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด (3)
2 ครั้งที่ผ่านมา “ก.พ.ค. ขอบอก” ได้กล่าวถึงระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด โดยนำเสนอรายละเอียดที่สำคัญเกี่ยวกับเนื้อหาของระยะเวลาบังคับและระยะเวลาเร่งรัด ซึ่งเป็นระยะเวลาที่จำแนกประเภทตามสภาพบังคับไปแล้ว ครั้งนี้ ระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด ยังคงเป็นหัวข้อที่ “ก.พ.ค. ขอบอก” จะมากล่าวถึง โดยจะนำเสนอในแง่มุมของ ก.พ.ค. ที่มีคำวินิจฉัยเกี่ยวกับเรื่องระยะเวลาที่เกี่ยวกับกระบวนการสอบสวนวินัย
ปัญหาเรื่องระยะเวลาในการสอบสวนวินัยที่นำมาสู่การพิจารณาของ ก.พ.ค.เป็นเรื่องที่ผู้อุทธรณ์ได้กล่าวอ้างว่า การสอบสวนวินัยเกินระยะเวลาที่กฎหมายกำหนด ดังนั้น การสั่งลงโทษจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย
ก.พ.ค. พิจารณาแล้วเห็นว่า ข้อ 12 ของกฎ ก.พ. ฉบับที่ 18 (พ.ศ. 2540) ว่าด้วยการสอบสวนพิจารณา ได้กำหนดระยะเวลาในการสอบสวนทางวินัยไว้โดยนับตั้งแต่วันที่มีการแจ้งข้อกล่าวหาจนถึงวันที่คณะกรรมการสอบสวนได้ประชุมพิจารณาลงมติและทำรายงานการสอบสวนเสนอต่อผู้สั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนรวมแล้วไม่เกิน 270 วัน แต่ถ้าไม่สามารถดำเนินการสอบสวนให้แล้วเสร็จภายในกำหนดเวลา ให้คณะกรรมการสอบสวนรายงานเหตุที่ทำให้การสอบสวนไม่แล้วเสร็จต่อผู้สั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนเพื่อขยายระยะเวลา ในกรณีเช่นนี้ให้ผู้สั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนสั่งขยายระยะเวลาดำเนินการได้ตามความจำเป็นครั้งละไม่เกิน 60 วัน และหากการสอบสวนเรื่องใดดำเนินการไม่แล้วเสร็จภายใน 270 วัน ให้ประธานกรรมการรายงานเหตุให้ผู้สั่งแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนรายงานให้ อ.ก.พ. กระทรวงทราบเพื่อติดตามเร่งรัดการสอบสวนต่อไป
จากหลักเกณฑ์ดังกล่าว การที่ กฎ ก.พ. เปิดช่องให้มีการขยายระยะเวลาในการดำเนินการสอบสวนได้จึงแสดงให้เห็นได้ว่าระยะเวลาในการสอบสวนทางวินัยตามที่กำหนดไว้ในกฎ ก.พ. นั้น เป็นเพียงระยะเวลาเร่งรัด แม้คณะกรรมการสอบสวนดำเนินการสอบสวนไม่แล้วเสร็จภายในระยะเวลาที่กำหนดไว้ในกฎ ก.พ. ก็ไม่ถึงขนาดที่จะทำให้การสอบสวนทางวินัยเสียไป หรือไม่ทำให้คณะกรรมการสอบสวนหมดอำนาจหน้าที่ในการสอบสวนทางวินัยอีกต่อไปแต่อย่างใด
ดังนั้น ระยะเวลาในการสอบสวนวินัยเป็นเพียงระยะเวลาเร่งรัด หากไม่ปรากฏว่าคณะกรรมการสอบสวนมีเจตนากลั่นแกล้ง หรือประวิงเวลาเพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อุทธรณ์การสอบสวนทางวินัยก็ชอบด้วยกฎหมาย..นะ..ขอบอก...
(ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน คอลัมน์ ก.พ.ค. ขอบอก ฉบับวันที่ 16 สิงหาคม 2559)
วันที่