ถูกไล่ออกเพราะเรียกเงินค่าออกโฉนดที่ดินเกินกว่าเนื้อที่ขอรังวัด

          “ก.พ.ค. ขอบอก” วันนี้ขอเสนอเรื่องราวของอดีตเจ้าพนักงานรังวัดที่ดินชำนาญงาน ที่อุทธรณ์คำสั่งลงโทษไล่ออกจากราชการ เนื่องจากเมื่อครั้งปฏิบัติหน้าที่ที่สำนักงานที่ดินจังหวัดสาขา ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ทำการรังวัดออกโฉนดที่ดิน โดยอาศัยหลักฐาน น.ส. 3  ซึ่งมีเนื้อที่ 1-0-87  ไร่ แต่เมื่อได้ทำการรังวัดปรากฏว่าเนื้อที่กลับมีมากกว่าเดิม จึงได้เรียกเงินจากผู้ขอออกโฉนดที่ดิน

          เรื่องนี้ ปรากฏข้อเท็จจริงว่า เมื่อผู้อุทธรณ์ได้รับคำร้องขอรังวัดตามหลักฐาน น.ส.3 ซึ่งมีเนื้อที่ 1-0-87  ไร่ จึงได้ไปดำเนินการรังวัด แต่ปรากฏว่าเนื้อที่ที่ทำการรังวัดมีเนื้อที่ 6-3-67 ไร่ ทำให้ผู้ขอออกโฉนดที่ดินได้สอบถามว่า ถ้าจะดำเนินการขอออกโฉนดที่ดินจะต้องทำอย่างไร  ผู้อุทธรณ์กลับแจ้งว่า มีค่าดำเนินการ จำนวน 20,000 บาท  ผู้ขอออกโฉนดที่ดินได้ต่อรองขอลดเหลือ 17,500 บาท เมื่อพิจารณาจากถ้อยคำของพยานในสำนวนที่เป็นญาติของผู้ขอออกโฉนดต่างให้การตรงกันว่าได้ร่วมกันนำเงินไปให้ผู้ขอออกโฉนดที่ดิน โดยเรี่ยไรกันคนละ 3,500 บาท รวมเป็นเงิน 17,500 บาท ซึ่งผู้ขอออกโฉนดที่ดินเป็นผู้รวบรวมเงินและส่งมอบให้ผู้อุทธรณ์   

          ก.พ.ค.เห็นว่า แม้ฟังได้ว่าพยานจะเป็นญาติกับผู้ขอออกโฉนด และมิได้เป็นประจักษ์พยานรู้เห็นการส่งมอบเงิน แต่โดยที่ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่าพยานทั้งสามรายมีสาเหตุโกรธเคืองกับผู้อุทธรณ์ ถ้อยคำของพยานดังกล่าวจึงมีน้ำหนักน่าเชื่อถือ อีกทั้ง ผู้อุทธรณ์มีหน้าที่ดำเนินการรังวัดที่ดินตามที่ได้รับมอบหมาย หากได้รับทราบว่าที่ดินดังกล่าวมีเนื้อที่เกินกว่าหลักฐานมากพอสมควร ก็เป็นหน้าที่โดยตรงที่ต้องรีบรายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ แต่ผู้อุทธรณ์ก็ไม่ได้ดำเนินการใด พฤติการณ์ดังกล่าวจึงเป็นการกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง ฐานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ราชการโดยมิชอบเพื่อให้ตนเองหรือผู้อื่นได้ประโยชน์ที่มิควรได้ เป็นการทุจริตต่อหน้าที่ราชการ และฐานกระทำการอันได้ชื่อว่าเป็นผู้ประพฤติชั่วอย่างร้ายแรง อุทธรณ์ฟังไม่ขึ้น เห็นควรยกอุทธรณ์ 

          เรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งอุทาหรณ์ที่ทำให้เห็นว่า ความโลภนำมาซึ่งหายนะได้นะ..ขอบอก...

(ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน คอลัมน์ ก.พ.ค. ขอบอก ฉบับวันอังคารที่ 7 มีนาคม 2560)