ภาพประกอบเนื้อหา
ข้อควรคำนึงเกี่ยวกับการร้องทุกข์ (2)
“ก.พ.ค. ขอบอก” คราวที่แล้วได้บอกกล่าวแง่มุมเรื่องคุณสมบัติของผู้ร้องทุกข์ไปแล้ว คราวนี้จะขอกล่าวถึงเรื่องเหตุแห่งการร้องทุกข์
สำหรับเหตุแห่งการร้องทุกข์นั้น เป็นปัญหาที่เข้ามาสู่การพิจารณาของ ก.พ.ค. เป็นจำนวนมาก หากพิจารณากฎหมายที่เกี่ยวข้องแล้วจะเห็นว่า มาตรา 122 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 ได้บัญญัติวางหลักไว้ว่า ข้าราชการพลเรือนสามัญผู้ใดมีความคับข้องใจอันเกิดจากการปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติต่อตนของผู้บังคับบัญชาและเป็นกรณีที่ไม่อาจอุทธรณ์ตามหมวด 9 การอุทธรณ์ได้ ผู้นั้นมีสิทธิร้องทุกข์ได้ตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่กำหนดไว้ในหมวดนี้ ซึ่ง กฎ ก.พ.ค. ว่าด้วยการร้องทุกข์และการพิจารณาวินิจฉัยเรื่องร้องทุกข์ พ.ศ. 2551 ข้อ 7 ก็ได้กำหนดลักษณะของเหตุแห่งการร้องทุกข์ให้ชัดเจนยิ่งขึ้นด้วย ดังนั้น หากจะพิจารณาเหตุแห่งการร้องทุกข์แล้ว สามารถจำแนกพิจารณาในประเด็นที่เกี่ยวข้องได้ ดังนี้
1. ต้องเป็นการปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติต่อตนของผู้บังคับบัญชา
2. เป็นกรณีที่ไม่อาจอุทธรณ์ตามหมวด 9
3. ต้องมีลักษณะตามที่กฎหมายกำหนด
หากจะพิจารณาในประเด็นแรกเรื่องการปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติต่อตนของผู้บังคับบัญชาแล้วจะเห็นได้ว่า เรื่องที่มีการร้องทุกข์มายัง ก.พ.ค. โดยกล่าวอ้างว่าผู้บังคับบัญชาไม่ยอมดำเนินการทางวินัยกับเพื่อนข้าราชการที่มีพฤติการณ์กระทำความผิดวินัยแล้ว ทำให้ตนซึ่งร้องเรียนพฤติกรรมของเพื่อนข้าราชการดังกล่าวเดือดร้อนเพราะถูกขู่อาฆาตนั้น ก.พ.ค. พิจารณาแล้วเห็นว่า การที่ผู้บังคับบัญชาจะดำเนินการ หรือ ไม่ดำเนินการทางวินัยกับผู้ใต้บังคับบัญชา เป็นการพิจารณาปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติตามอำนาจหน้าที่ของผู้บังคับบัญชา มิใช่ กรณีที่ผู้บังคับบัญชาปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติอย่างใดต่อผู้ร้องทุกข์อันเป็นเหตุแห่งการร้องทุกข์ได้ กรณีนี้เป็นเพียงการร้องเรียนกล่าวหาผู้บังคับบัญชาเท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ “ก.พ.ค. ขอบอก” ได้เคยกล่าวถึงไปแล้ว
ประเด็นนี้ยังมีแง่มุมในเรื่องของการปฏิบัติหรือไม่ปฏิบัติต่อตนนั้น เกิดจากผู้บังคับบัญชา หรือไม่ ซึ่งถือเป็นแง่มุมที่เป็นปัญหาในการพิจารณาของ ก.พ.ค. เป็นอย่างมากอีกแง่มุมหนึ่ง แง่มุมนี้จะมีความน่าสนใจอย่างไรขอได้โปรดติดตามในครั้งถัดไป นะคะ
(ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน คอลัมน์ "ก.พ.ค. ขอบอก ฉบับวันอังคารที่ 2 กุมภาพันธ์ 2559)
วันที่